Leren gaat het snelste voor je zes jaar bent. Dat betekent dat u en ik beiden ruim over onze top zijn met educatie. Jammer, maar gelukkig kunnen wij weer andere dingen die kleuters minder beheersen. Lezen en schrijven.
Ik beheers het gebarentaal nog niet vloeiend. Dat zal ook nooit gebeuren, want ben geen native speaker. Toch hebben we het plan opgevat om anderen wat gebaren bij te brengen. Bescheiden als we zijn, zetten we niet te hoog in. De kleuterklas dus.
Gewapend met prentenboek
Gewapend met een prentenboek bezochten we de kleuterklas van onze oudste zoon. Aan mij de taak om het boek voor te lezen, en vriendin ging het verhaal gelijktijdig met gebaren begeleiden. En dan maar hopen dat de kleuterklas een beetje mee wilde doen.
Eerlijk is eerlijk, ik had er een hard hoofd in vooraf. De kleuters zijn dan wel nieuwsgierig publiek, tegelijkertijd hebben ze een aandachtsspanne van een paar seconden. En zo boeiend was het verhaal van de slapende tijger ook weer niet.
Oefenen alsof het een spreekbeurt is
Wat ik anders nooit doe, ik heb mijn voordracht tweemaal thuis geoefend. Niets aan het toeval overlaten. Zeven minuten duurt het verhaal. Nog spannend ook. Zelf een spreekbeurt of presentatie verprutsen is al onaangenaam, maar het idee voor schut te staan waar mijn kinderen bij zijn : je moet er niet aan denken. Ze zijn nog op de leeftijd dat ze trots horen te zijn op hun ouders.
Daarna konden we improviseren met gebaren, indien er een sprankje interesse zou bestaan in het publiek.
Groot succes
We namen plaats in de ruime kring van dertig nieuwsgierige kinderen. Het werd een doorslaand succes. Vol enthousiasme werd er meegeleefd met de slapende tijger. “De tijger wordt wakker, laten we hem over de neus aaien!” Het repeteren thuis bleek zinvol. Als je de prenten aan de kinderen laat zien, kun je zelf de tekst niet meer lezen.
Na het verhaaltje konden alle kinderen zelf de gebaren maken voor tijger, schildpad en kikker. Kinderen zijn dol op dieren. Hoe enger en exotischer hoe beter. Dat bleek daarna bij het gebaren raadspelletje (krokodil! leeuw!).
Apetrots op hun gebaren
Dezelfde avond regende het appjes van enthousiaste ouders. Alle kinderen waren trots als een pauw thuisgekomen met hun gebaren, en alle ouders hebben de foto’s en filmpjes uit de klasse-appgroep gezien.
De ouders werden er zo nog eens op een leuke manier aan herinnerd dat ik minder goed hoor. Als ik niet reageer op een groet op het schoolplein, betekent dat meestal niet dat ik arrogant bent, maar heb ze niet gehoord.
Kortom, gebaren en kleuters gaan uitstekend samen.
