Ik ben Maarten. Sinds mijn vijfentwintigste is mijn gehoor plotseling achteruit gegaan. Aanvankelijk was dat vooral irritant. Veel last had ik er echter niet van. Hooguit een klein deukje in mijn ego destijds (want piepkleine in-het-oor gehoorapparaatjes).
Ernstig slechthorend
Vijftien jaar later liggen de zaken anders. Voorheen was het “iets slechter horen”, inmiddels is het ernstig slechthorend. Mensen niet kunnen verstaan is een sociale handicap. Gesprekken met meer dan twee personen zijn een uitdaging. Verjaardagen of drukke etentjes met veel mensen, dat is soms geen haalbare kaart.
Play the hand one is dealt
Gehoorverlies is vervelend, maar ook geen ramp. Play the hand one is dealt. Bovendien valt er voor mij bar weinig te klagen. Een goede baan en een nog beter salaris. Met die blessings, die je volgens het cliché kan tellen, zit het allemaal goed.