Het werd tijd om collega’s in te lichten over mijn slechthorendheid. De slechte oren kan niemand ontgaan zijn, maar ieder zal er zijn eigen interpretatie aan geven. Arrogant, humorloos of gewoon raar – dat zou je zomaar kunnen denken.
Coming out mail
Het voelt als een “coming out” mail. Niemand ziet ten slotte dat er wat scheelt aan mijn oren. Hoeveel hoor ik eigenlijk, en wat kunnen mensen doen zodat ik ze beter kan verstaan? Want de wil om naar mij toe verstaanbaar te zijn, die is er zeker. Mijn houding om zelf “geen overlast” te veroorzaken, die gaat samen met de mail ook de deur uit.
Calling all stations
Enfin, de onderstaande tekst ging naar alle collega’s. Ook naar de administratie op een andere etage, naar buitenlandse vestigingen. Toch best spannend. Gelukkig in het Engels, dat schept wat comfortabele afstand. Bovendien al wat ervaring mee. Je kan wekenlang aan zo’n mail schaven. Maar in mijn ervaring worden teksten daar niet beter van.
Hi all,
- Before starting a discussion, check if you have my attention. Tapping me on the shoulder is a good idea before starting a conversation, and check if I understand the subject before continuing (when I’m behind a few sentences, it’s hard to catch up).
- In other words. If I don’t understand you, trying saying/describing it in other words. (Paris “what?” – you know, the capital of France)
- Lipreading – if I can’t see you, I can’t read it
- Speak clearly, not too fast, and loud volume isn’t the most important
- If it’s really important (say, a lot of money is involved), text is a good idea (e-mail, whatsapp, paper)
Zelfde stukje, maar dan in het Nederlands
Het leek mij een goed moment om een kort mailtje sturen over mijn gehoorverlies. Slechte oren kunnen een geweldige bron van misverstanden zijn, en ik ben de enige die daar duidelijkheid over kan scheppen.
Hoeveel hoor ik eigenlijk?
De arts gokte dat ik gemiddeld 65% van de woorden versta – in een ideale omgeving. Dat betekent een goede akoestiek, zonder veel achtergrond lawaai en gesprekken tussendoor.
Maar dat is gemiddeld. Sommige mensen versta ik een stuk slechter, en dat komt niet alleen door volume. Liplezen (“spraakafzien”) en de contekst helpt om de ontbrekende woorden te raden.
Wanneer begon het?
er was geen vuiltje aan de lucht, toen ik begon met werken in 2001. Maar ik merkte dat mijn gehoor toen langzaam achteruit ging. Van heel gering gehoorverlies, naar ernstig slechthorend. Dat is ongebruikelijk, meeste mensen hebben het vanaf geboorte óf pas op late leeftijd.
Zal ik helemaal doof worden?
Ja en nee. Ja, want het proces van slechter gehoor is al 15 jaar gaande en ik verwacht niet dat het zomaar zal ophouden. En verbeteren lijkt helemaal uitgesloten. En nee, want indien doofheid nabij is zal er een operatie plaatsvinden en cochlear implants (CI). Schedel openen, oor er uit, wat electronica er in en aansluiten op mijn hersenen (brr eng verhaal).
Wat kan je doen om te helpen?
Helaas, er is geen magische truc dat alles oplost. Maar met een paar kleine dingetjes zou ik al veel geholpen zijn.
- Voordat je een gesprek begint, kijk eerst of je mijn aandacht hebt. Tik even op mijn schouder. Zorg ook dat ik weet wat het onderwerp is (als ik een paar zinnen achterloop, is het hard werken om de achterstand in te halen)
- Andere woorden. Als ik iets niet versta, probeer het dan te zeggen in andere woorden in plaats van letterlijke herhaling. (Parijs “wat zeg je?”, je weet wel, de hoofdstad van Frankrijk)
- Liplezen. Als ik je niet kan zien, kan ik ook niet liplezen.
- Praat gewoon duidelijk, niet te snel en luid praten is niet het belangrijkste
- Als het écht belangrijk is (bijvoorbeeld, het gaat om veel geld), dan is tekst een beter alternatief (e-mail, whatsapp, papier)
Bedankt voor het lezen, ik waardeer het enorm
groet,
