De vorige lustrumreis was vijf jaar geleden. Toen nog met gewone gehoorapparaten (“mijn Resounds“). Ik herinner mij haarscherp dat het hard werken was om alles te verstaan, met wisselend succes. Vaak zonder succes. Das war einmal. Nu met cochleair implantaat (“CI“) zijn de kansen een stuk beter – als het goed is. Op naar Afrika.
Het inpakken was simpel. Duurzaam de accu opladen, dat gaat niet werken. Overal zoeken naar stroom, reserve accu’s meenemen onderweg: slecht idee. Om maar te zwijgen van het gebrek aan vertrouwen in het electriciteitsnet van Namibië.
Gewone batterijen dus. Normaal gesproken voldoende voor twee dagen. Dus voor tien dagen zouden vijf batterijen precies genoeg zijn. Er gingen 30 batterijen mee op reis.
Namibië
Eerst een paar dagen safari in Namibië, in Nationaal park Etosha. Fantastisch om alle wilde dieren te spotten. Hoewel het snel went. De eerste zebra’s werden uitvoerig bewonderd. Net als de giraf, de struisvogel of de springbok. De hyena’s die een kadaver verslinden of de passerende leeuwen maakten het meeste indruk. Ook zebra gegeten in hoofdstad Windhoek.
Kaapstad
Het veel onderweg zijn en elke dag een ander verblijf werd in de laatste week verruild voor de luxe van een villa in Kaapstad. Fantastisch uitzicht, zwembad er bij en dagelijks hulp van een housekeeper. En allerhande wisselende activiteiten, en verschillende varianten aan eten met de groep. Het blijft een van de mooiste steden ter wereld.
En qua gehoor?
Namibië was veel onderweg zijn. Vier uur over een rechte weg door een woestijn. Safari is ook veel rondrijden in het natuurpark zelf in onze Toyota terreinwagens. In de auto viel het verstaan redelijk te doen, ondanks het achtergrondlawaai. Er bleek alleen nergens goede wifi te zijn.
Omdat Namibië niet bepaald in de EU ligt, ga je met mobiel internet van een Nederlandse provider bankroet. Sommigen schaften lokale simkaarten aan, vooral om een beetje te kunnen whatsappen. Ik dacht het zonder te kunnen. Detox van de telefoonverslaving is gezond (deze zin ga ik spijt van krijgen).
Maar dat was een slechte zet. Omdat ik in de wandelgangen toch minder meekrijg, had ik stelselmatig een kennisachterstand. Kleine misverstanden alom. Zo was ik de enige afwezige in alle vroegte bij een drinkwaterplas voor wilde dieren nabij de campsite. Was overigens een meevaller. Er bleek nog geen wilde cavia rond te lopen om 6:00. Olifanten zijn geen ochtenddieren. Ik ook niet.
Slapen gaan en opstaan
Je gaat niet met een bril op in bed liggen slapen. Zo ook niet met een cochleair implantaat. Dus die ligt altijd in een bakje op het nachtkastje. Thuis is dat bekend. De communicatie valt weg bij het slapen gaan. Maar met wisselende roomies is dat anders. Steeds even uitleggen dat het uit geluid uit gaat, en er geen gesprekken of opmerkingen meer mogelijk zijn. Een binair scenario dat een beetje gek voelt.
Water toestanden
Wine’n Bike rond Stellenbosch was sportief uitdagend, maar auditief niet. Hetzelfde geldt voor hiking op de Tafelberg en de Lions Head. Anders werd het met kayakken tussen de dolfijnen in de oceaan. (“you do get ocean splashed so bring dry clothes”). Dat bleek schromelijke overdrijving. Alle vrees voor isolement peddelen bleek overbodig. Ik kreeg een kayak-hoed, want het meeste water komt van de peddels. Beanie om het risico dat de CI afvalt, was ook niet nodig.
Huh? Kan je CI niet tegen water? Hoe doe je dat onder de douche dan?
Canyoning maar ingeruild voor de Kirstenbosch Botanical Gardens. Ook mooi.
Het geluid komt van rechts
Verder is het met groepen altijd rekening houden met “het goede oor”. Het is uitgesloten dat ik aan de rechterkant van een tafel zit. Want dat komt het geluid op mijn dove oor. Bij alles wat je doet – fietsen, lopen, klaverjassen, op de foto gaan: het geluid komt van rechts, dus ik ben links.
Beter dan 5 jaar geleden?
Het was een wereld van verschil met de reis van 2018 naar Jordanie. Achteraf was die trip een verzoeking. Zelfs in een moskee – toch bepaald geen kakofonie van lawaai – was lastig. Isolement liep altijd met mij mee.
In Afrika dit jaar ging het ronduit goed. Er gingen wel eens gespreksflarden aan mij voorbij, absoluut. Vooral aan de linkerkant. En in een restaurant heb ik echt wel eens iets onbekends besteld door “voor mij hetzelfde” door te geven, als er geen menukaart was. Geen wilde gok, ik kan de eetvoorkeuren van mijn vrienden wel inschatten.
En de batterijen, dat pakte goed uit. Nog 25 stuks over.
Nooit een blogpost missen van Gehoorzaken? Je kunt ze ook in je email ontvangen. En zero andere spam!
