Auteur: maarten

De vorige lustrumreis was vijf jaar geleden. Toen nog met gewone gehoorapparaten (“mijn Resounds“). Ik herinner mij haarscherp dat het hard werken was om alles te verstaan, met wisselend succes. Vaak zonder succes. Das war einmal. Nu met cochleair implantaat ("CI") zijn de kansen een stuk beter – als het goed is. Op naar Afrika.

Het inpakken was simpel. Duurzaam de accu opladen, dat gaat niet werken. Overal zoeken naar stroom, reserve accu's meenemen onderweg: slecht idee. Om maar te zwijgen van het gebrek aan vertrouwen in het electriciteitsnet van Namibië.

Gewone batterijen dus. Normaal gesproken voldoende voor twee dagen. Dus voor tien dagen zouden vijf batterijen precies genoeg zijn. Er gingen 30 batterijen mee op reis.

Namibië

…

Vanaf het moment dat ik slechthorend werd, is het zwemmen er niet leuker op geworden. Gehoorapparaten zijn kleine wondertjes van techniek. Maar een duik in het zwembad zullen ze niet overleven. Het is niet waterdicht, er werd zelfs geadviseerd om er vooral niet teveel mee in de regen te lopen.

Jammer dan. Mensen kunnen verstaan in de kroeg is belangrijker dan een waterdicht gehoor. Met mijn cochleair implantaat in het zwembad werd het extremer: zonder dit toestel ben ik nagenoeg doof. Het kleine beetje restgehoor mag geen naam hebben.

Indoor zwembad

…

Over een paar weken heb ik alweer twee jaar een Cochlear Implantaat. Het is nog steeds een mirakel. Het verval in gehoor is niet alleen gestopt - het verstaan is weer terug op peil van 2010. Alsof ik met een operatie tien jaar jonger ben geworden. Dat willen we allemaal wel!

Dit schreef ik al eens eerder, dus weinig nieuws. Maar helaas zijn er toch weer nieuwe irritaties gerezen aan de horizon. Luxe problemen kunnen ook vervelend zijn.

…

De pandemie heeft plaatsgemaakt voor de zomer. Dat bevalt veel beter. De vaccinatie trein loopt soepel en langzaam komt het oude leven weer in zicht. Maar zover is het nog niet. De fruitmand op de eettafel met mondkapjes kan nog niet worden opgeborgen. De wasbare mondkapjes hebben overigens nimmer een wasmachine van binnen gezien.

We hebben het lang volgehouden zonder mondkapjes in Nederland. Volgens het RIVM zouden mondkapjes dragen “mogelijk enigszins bijdragen aan het beperken van verspreiding van covid-19”. Ik heb nog valse hoop gehad dat de mondkapjestrend hier zou overwaaien. Niet omdat het niet zou helpen, maar omdat het voor slechthorenden vervelend uitpakt. Ten eerste omdat je mensen minder verstaat, en tweede omdat er kostbare gehoorapparaatjes op de grond vallen.

Mono geluid went

…

Ruim een jaar geleden kreeg ik mijn cochleair implantaat. En echt waar, ik ervaar het dagelijks nog steeds als een wonder.

De periode vóór mijn cochleair implantaat kenmerkte zich door verval van mijn gehoor. Steeds meer sociale activiteiten verschoven van “leuk” naar de uitgebreide lijst “niet haalbaar”. Alleen een-op-een gesprekken in perfecte akoestiek lukte eindelijk nog. Dan blijft er steeds minder over, zeker met jonge kinderen in de buurt.

Je leert je steeds aanpassen aan de nieuwe beperkingen. Alleen zodra je je aangepast hebt, gaat het gehoor stiekem iets achteruit waardoor je weer opnieuw een evenwicht moet vinden. Het kenmerk van een progressieve handicap. De term "progressief" klinkt aardig - vernieuwing, vooruitgang. Maar hier betekent het "aftakeling".

…

Het is nu twee maanden geleden dat mijn cochleair implantaat werd aangesloten. De eerste week was traditioneel lastig, met stemmen als stripfiguurtjes en storend lawaai van knisperend plastic.

Nu vergeet ik het apparaat zodra ik het 's ochtends inschakel. Luisteren en verstaan gaat veel beter dan had ik had kunnen vermoeden. Mijn wereld is groter geworden maar vooral makkelijker. Precies op tijd, want met Corona mondkapjes is liplezen onmogelijk geworden.

Dingen die nu weer lukken

…

In alle vroegte naar het AMC. Best spannend, want geen idee wat ik te horen zou krijgen door mijn cochleair implantaat. Piepjes? Ruis? Het werd aangesloten, het magneetschijfje klikte op de zijkant van mijn hoofd en we begonnen met een test waarbij ik moest aangeven hoe luid ik tonen hoorde. Ik hoorde helemaal niets. Net voordat ik mij zorgen begon te maken, kwamen de eerste zachte piepjes door. Een half uur lang aangeven of piepjes hard of zacht klonken, dat is net zo saai als het klinkt. Daarna kon ik voor het eerst met CI luisteren naar stemmen. Ondanks een stemgeluiden van een robotjes uit een tekenfilms, verstond ik iedereen direct. Het voelde echt als een wonder. …

Vooraf zag ik huizenhoog op tegen de cochleair implantaat operatie. In de praktijk viel de CI operatie mee, de sfeer in de operatiekamer was zelfs gemoedelijk te noemen.

Met vertrouwen ging ik de narcose in. In een uitermate euforische bui werd ik weer wakker. Niet alle narcose middelen waren uitgewerkt. Wel klonk er het lawaai van een staalfabriek in mijn geopereerde oor, maar daarop had ik gerekend.

Nieuwe pyjama

De ochtend na de CI operatie werd ik in mijn fonkelnieuwe ruitjes pyjama (HEMA, speciaal voor de gelegenheid gekocht) naar de CT scan ruimte gereden in een rolstoel. Verschrikt keken voorbijgangers mij aan. Mijn hoofd was omwikkeld met verband, het zag er uit alsof ik een schotwond in hoofd had. Pyjama met knoopjes was een succes aankoop, ik kon een week lang mijn hoofd niet door t-shirts krijgen.

…

Al vijftien jaar gaat mijn gehoor sluipenderwijs achteruit. Op het moment dat ik mij heb aangepast aan een nieuwe situatie, blijkt dat het gehoor stiekem toch weer minder te zijn geworden. Een profvoetballer zou zeggen, "dan loop je steeds achter de feiten aan".

Dat is dinsdag 3 december voorbij. Ik krijg een cochleair implantaat in het AMC ziekenhuis, ook wel “een CI”. Dat betekent dat ik zal gaan horen via een elektrisch apparaatje, dat verbonden zal worden met de gehoorzenuw naar mijn hersenen. Het binnenoor met slakkenhuis en trommelvlies doet niet meer mee. Dat is een grote stap.

Kinderpraatjes moeilijker

Ik zal hierdoor beter gaan horen. Het valt niet exact te voorspellen hoeveel beter. Ik heb wat gunstige variabelen aan mijn zijde, maar garanties zijn onmogelijk. Gunstig is bijvoorbeeld dat ik heel lang een prima gehoor heb gehad. Dat oor met CI zal trouwens nooit achteruit gaan, dat is ook wel eens prettig.

Ik kan de operatie nog een aantal jaar uitstellen, tot het moment komt dat het onafwendbaar is. En in de tussentijd nog harder werken aan spraakafzien en gebarentaal. Maar onze jonge kinderen versta ik ondertussen steeds slechter aan keukentafel. En deze kostbare jaren wil ik niet missen.

Welk oor zou je kiezen?

…