Over een paar weken heb ik alweer twee jaar een Cochlear Implantaat. Het is nog steeds een mirakel. Het verval in gehoor is niet alleen gestopt – het verstaan is weer terug op peil van 2010. Alsof ik met een operatie tien jaar jonger ben geworden. Dat willen we allemaal wel!
Dit schreef ik al eens eerder, dus weinig nieuws. Maar helaas zijn er toch weer nieuwe irritaties gerezen aan de horizon. Luxe problemen kunnen ook vervelend zijn.
Accu in de rugzak
Het cochlear implantaat wordt gevoed met een accu. Twintig jaar geleden had je een rugzak nodig om zo’n voedingsbron mee te sleuren. Nu is het formaat ongeveer een kwart AA penlight batterij, gewoon achter het oor. Ideaal. Mijn gehoor gaat nooit meer achteruit, maar dat geldt niet voor de accu van mijn CI. Iedereen met een oudere smartphone heeft de ervaring dat accu’s uiteindelijk aftakelen.
Na twee jaar is het helaas zo ver. De vers opgeladen accu van mijn CI haalt het einde van de dag niet meer. Onduidelijk waar het precies aan ligt, maar de variatie is aanmerkelijk. Soms is het afgelopen bij het dessert. Soms in de rust van een Champions League wedstrijd. En soms wordt bedtijd gehaald op één accu.
Het kan vervelend zijn als de telefoon op is. Vooral als je ‘m heel erg nodig hebt. Je bent in een vreemde stad en hebt de whatsapp en google maps nodig. Of je bent verdwaald in de wildernis en wil graag de hulpdiensten bellen. Meestal lastig als je alleen bent. Verzin het maar.
CI zonder accu vervelend met anderen
Een cochlear implantaat met een lege accu is juist vervelend als je met mensen bent. Plotseling volkomen doof, mensen bewegen hun mond maar het geluid is weg. De enige oplossing is opstaan, verklaren dat de accu op is (je hoort je eigen stem ook niet), en tot ziens allemaal.
Dat scenario is pure horror. Dus tijdens gezellige etentjes met vrienden gaan dat soort mogelijkheden door je hoofd (“heb ik ‘m nou vervangen om 12:00?”). De mogelijkheid dat plotsdoofheid elk moment kan toeslaan kan ervoor zorgen dat ik het spaans benauwd krijg.
Assepoester kon op de klok kijken
Een variant op het Assepoester sprookje, met als voornaamste verschil dat het onheil niet om klokslag 12 uur toeslaat. Assepoester kon gewoon op de klok kijken. Met een CI verlies je het contact met de buitenwereld ergens tussen zes en twaalf uur ’s avonds.
Nieuwe accu’s zijn te koop tegen prijzen die zelfs Apple niet durft te vragen.
De enige oplossing is een reserve accu in de jaszak. De wetenschap dat een backup achter de hand is schept het rust. Voor tips over een fijn, handzaam doosje hou ik mij aanbevolen.
