Je hebt mensen die niets liever doen dan verre reizen maken, naar de meest exotische bestemmingen. Zelf ben ik minder avontuurlijk aangelegd. Met name vlak voor vertrek. Wat neem je mee, wat laat je thuis en waar in mijn reisbagage neem ik reserve batterijen mee.

Lustrumreis

Volgende week staat de lustrumreis voor de deur. Met zijn elven gaan we elke vijf jaar naar een verre bestemming. Traditioneel ondernemen we wat actiefs (hiking, snorkelen, vissen), bezoeken wat tempeltjes en ten slotte er is meestal ook wel een strand in de buurt. Zo ook dit jaar.

Net even uitdagender

Voor een auditief uitgedaagde zoals ik, is zo’n reis nét even uitdagender. Gesprekken met meer dan twee personen zijn soms moeilijk. Vooral als je ook nog bij probeert te eten. Ook achtergrondlawaai van auto’s waarin we rijden maakt het niet eenvoudiger.

Het lukt soms wel, maar na afloop ben ik gesloopt. Soms lukt het niet, maar dat blijkt helaas niet minder vermoeiend. Toch is dit wel het plan, en dat anderhalve week lang.

Afhankelijk van gehoorapparaten

Ten slotte houden mijn gehoorapparaten niet van water. Als ze onverhoopt defect raken, heb ik een vervelend probleem. Ik vind Schoonenberg een verschrikking (later meer daarover) – hun vakgenoten rond de evenaar kunnen bijna alleen maar meevallen. Maar daar durf ik niet op te gokken.

Canyoning is prachtig, maar tegen een waterval omhoog klimmen zit er niet in met gehoorapparaten. Sommige mensen zijn bang hun paspoort te verliezen, ik vrees vooral voor mankementen aan mijn Resound’s.

Het moeilijkste

In de praktijk ga ik tien dagen precies dat doen wat ik het moeilijkste vind. Elke dag eten met een grote groep. Met zijn allen in vliegtuigen, bussen en lawaaiige taxi’s.

Elke vijf jaar heb ik een ijkpunt hoe mijn gehoor er bij staat. En dat is elke vijf jaar minder. Gelukkig met mijn beste vrienden, dat scheelt.